Door Marjet Maks
In de pandemie konden we nergens heen en hadden we ineens zeeën van tijd. Het ideaal van creatieve mensen. Maar je moet wel gevoed worden en dus begon het internet welig te tieren met online workshops. Een uitvinding! Online leren is een goede manier om redelijk goedkoop en zelfs soms gratis nieuwe technieken te leren en heel veel inspiratie op te doen.
Ik schreef me in bij de club van Sue Stone, een Engelse naaldkunstenares, moeder van Joe en Sam die de zeer levendige en brede website https://www.textileartist.org opzetten. In de eerste weken van de pandemie organiseerden ze een gratis stitch challenge met opdrachten van vier bekende kunstenaars. Dankzij de besloten Facebookgroep is er uitwisseling met medecursisten.
Tussendoor volgde ik de handige en met tips volgepakte online workshop handgemaakte Art boeken van Steekpluslid Joke Hardebol.
Pinterest en Instagram zijn websites waar je je uren kunt verliezen om te kijken naar andermans creaties. Ik post zelf wel eens wat, maar begrijp nooit hoe sommige kunstenaars tijd over hebben om nog echt iets te maken. Ik stuitte op de Australische Fibre Arts Take Two , een website met online workshops van Engelse topkunstenaars als Shelley Rhodes, Cas Holmes, Claire Benn, om er een paar te noemen, maar ook Amerikaanse en Australische fibre artists, die allerlei vormen van mixed media bedrijven. Momenteel volg ik een cursus basket weaving met natuurlijke plantmaterialen. Er gaat opnieuw een wereld voor me open.
Nieuwe technieken leren is één ding, maar op een gegeven moment wil ik keuzes maken en mijn vaardigheden uitdiepen: wat vind ik echt leuk, waarin ben ik goed? Steeds denk ik: nu ben ik klaar met cursussen! Maar het blijft kriebelen, en ik heb me nu toch weer ingeschreven voor een andere cursus: mark making met roest van de Engelse kunstenares Alice Fox.
Een mens is nooit te oud om te leren.
