Door Lia Meiborg
Bij de laatste bijeenkomst van Steekplus in Maarn moesten we een geel doekje meenemen en wat stofjes die daarbij zouden kunnen passen. Ik had wat geverfde gele lapjes en een stropdas.
Een stropdas van wijlen oom Ad (92). Tijdens de begrafenis hield zijn dochter een praatje en elke keer trok ze wat aan. O.a. een doktersjas en een stropdas. Hij was huisarts geweest en was dol op stropdassen. Die trok hij graag aan in de praktijk en tijdens huisbezoeken. Stropdassen kreeg hij dan ook geregeld van zijn patiënten, als dank. Hij had vijf kinderen en een tiental kleinkinderen die hij allemaal zelf ter wereld had gebracht. Het bewijs daarvan hing in de vorm van foto’s op het toilet. Geleidelijk aan begonnen alle familieleden plus aanhang die stropdassen te dragen. Dus het diner na de begrafenis werd een soort van verkleedfeest. Hoe bijzonder was dat !
Mijn stropdas, met boeken er op, ging ik nu in Maarn verwerken tot een compositie. Suze Termaat begeleidde ons. Een ‘topjuf’, die al rondlopend goede en lieve aan wijzigingen gaf.
Eenmaal thuis was het de volgende dag regenachtig weer. Dus U begrijpt het al…Gelijk aan de slag. En na dat ene lapje kwamen er nog meer, want ik wilde natuurlijk de stropdas wel tot het laatste snippertje gebruiken.
Die vogels had ik nog liggen, deels mislukt. Waarom ik er die bij deed begrijp ikzelf niet zo goed. Alleen de kleur paste er precies bij. Nu nog een titel verzinnen om het abstracte en figuratieve (boeken en vogels en stropdas) tot één geheel te ‘lullen’. Hebben jullie suggesties? Ik wil er nog handmatig op borduren en dan alles op een groter doek bevestigen.
Hopelijk is het de volgende keer dat we elkaar zien in Maarn af.
