Ria Braspenning

Ria Braspenning is opgegroeid op een boerderij, waar hergebruik heel normaal was. Weggooien kan altijd nog! Dat stimuleerde het creatieve denken en handelen. Na poppen en pyjama’s hebben verschillende factoren, door de jaren heen, bijgedragen aan de keuzes voor haar textielweg. Ongeveer 1997 voltooide zij haar eerste vintage quilt, van gedragen kledingstoffen. Waaiervormen met een eigen draai. Die quilt heeft de galerij van haar moeders aanleunflat gesierd tot haar dood. Er volgden jaren van quilts naaien. Met de naaimachine, een voor haar onontbeerlijk hulpmiddel. Het textielfestival in Breda (2005) zette Ria op het spoor van andere technieken, nieuwe mogelijkheden en textiele kunst.
Ria’s werken zijn veelal gedocumenteerde herinneringen. Zij graaft en zoekt in haar herinnering, en legt als een archeoloog laag na laag bloot. Ze interpreteert de sporen en fragmenten die bij haar zijn achtergebleven en documenteert dat in een “Memento Ego”. Daarnaast houden onderwerpen als afvalproblemen, verkwisting, overconsumptie en vervuiling haar steeds meer bezig.