Nelleke Ganzevoort werkt het liefst met oude technieken en met traditionele materialen, vaak gekregen of uit kringloopwinkels. Zij houdt van het toevallige, van vergroeide takken, van vreemde steenformaties, van vlekken en barsten.
Het thema dat steeds terugkomt is afstand. De afstand van ver weg, of van lang geleden. De afstand van ruimte om je vleugels uit te slaan, en de afstand van eenzaamheid. De afstand van vreemdheid en van vervreemding. De afstand tussen de mens die jij van binnen bent en de mens die anderen zien. De afstand tussen de kat die warm op je schoot ligt te spinnen en de onkenbaarheid van wat er omgaat in dat poezenbrein.
