Door Marjet Maks
Bij het opruimen van een lade vond ik laatst een hele stapel ontharing strips. Die komen mee met de wax, die ik twee keer per jaar verwarmd op mijn benen smeer. Dan strijk ik er, met de groeirichting van mijn haartjes mee, zo’n lapje overheen. En hup, met een forse beweging trek ik de strip tegen de groeirichting er weer af. Heerlijk. Mijn man rent met een pijnlijk gezicht de badkamer uit.
Die strips zijn van een tamelijk ondefinieerbare vezel. Ik denk niet dat ze biologisch afbreekbaar zijn. In ieder geval zal het lang duren voor ze terug opgenomen zijn in de natuur, het is een soort mondkapjesmateriaal. Ik staarde naar de tientallen velletjes in mijn hand en had een Aha-erlebnis:
Idee! Hier kan ik wat mee. Ik ging meteen aan de slag want ik zag een boekje voor me. De velletjes hebben de perfecte maat, allemaal even groot, (23 x 7.5 cm.) en dus heel geschikt als bladzijden – niet kapot te krijgen, en je kunt er goed op naaien.
Ik begon te experimenteren met inkt, verf en roest. Ik legde een paar strips in roestig water met paperclips en haarspelden, in inktwater, in verdunde gele acrylverf. Met de naaimachine bracht ik structuur aan met rasterlijnen. Ik naaide meteen al drie velletjes samen tot een katern. Toen ging ik stuk voor stuk, luisterend naar het steeds weer bekommerende nieuws op de radio, aan de slag met kleine collages, stift en tekst. Ik heb asemic writing ontdekt, een manier om woorden te schrijven die een ander niet kan lezen, maar ze geven het werk wel betekenis, het is een intrigerende manier van mark making.
Ondertussen vroeg ik me af of het ooit nog wel goed komt met onze wereld. Met een koptische binding zette ik de katernen aan elkaar en maakte een boekje. Op de voorkant zette ik met (wrijfletters) ‘I wonder’ op de achterkant kwam ‘Is it true?’.
Binnenin stel ik nog wat vragen als ‘Is it fake?’ ‘Or reality’ en ‘Fish in the ocean.’ Woorden waar iedereen een eigen betekenis aan kan toekennen.
Ik merk dat dit, mijn zorg over de toekomst van onze wereld, een terugkerend thema in mijn werk is.
