Door Ankie Vytopil
In mijn buurt is een atelier waar ik les nam in vilten. Er is een aanbod van 3 lessen van elk 3 uur met intensieve begeleiding, de docente is Tiny de Graaf, die alle materialen klaar heeft staan voor elke les. Aan een grote werktafel is er plaats voor maximaal 3 leerlingen en de docente. De eerste les was in nat vilten: je hebt dan een vochtig bubbelplastic veldje voor je liggen en kiest uit de voorraad kleuren waar je mee aan het werk wilt.
Met plukken wol vorm je een compositie die door bewerking zal krimpen, maar ook globaal hetzelfde blijft. Daarin ga je wrijven.
Wat mij verraste was dat er sprake is van transparantie: een dun vlies van roze over de grijze streep lucht, een sliertje wit over de blauwe golven.
Ik had wel twijfel over de horizon: die was nu minder zichtbaar, en dus voegde ik een streep donkerpaars toe.
Bij de volgende les, het droog vilten, heb ik me bedacht: die donkere streep kon ik ‘wegprikken’ tot er alleen een paar streepjes over waren, dat was toch rustiger. Ik voegde een vogel toe, en naaide linksonder een schepje op het strand.
Het werk hangt nu gespeld op een vierkante lijst: ik weet nog niet of ik het strak wil trekken, of dat het moet worden bijgesneden.
