Door Marjet Maks
In mijn favoriete kledingzaak sta ik voor het rek met zwarte broeken. Het moet er nu maar eens van komen. Ik wil een zwarte broek. Op zwart staat immers alles goed. Ik pas er één die volgens de verkoopster ook door koningin Máxima wordt gedragen. Een reden om hem niet te nemen, of juist wel. Hij staat mooi, kleedt slank af maar hij zit net iets te strak. Rekkend en strekkend struin ik door de winkel op zoek naar een zwart truitje. Zwart! Ik ben vastbesloten. Ik ga er voor.
Eigenlijk draag ik nooit zwart, omdat ik denk dat het me niet staat. Te somber, ik ben toch niet in de rouw! Maar bij anderen vind ik zwart altijd sjiek en gedistingeerd staan. Met een speelse ketting, broche of gekleurde sjaal krijgt zwart alles wat het nodig heeft.
De Máxima-broek hangt er ook in het donkerblauw. Ik bemerk mijn ongemak in het zwart en ben meteen om. De donkerblauwe broek glijdt om me heen en ik koop hem, zonder verdere aarzeling.
Ik moet het erkennen, ik heb angst voor zwart. Liever draag ik blauw, donkerrood, of oranje en bruin. Groen en geel dan weer niet. Maar ik ga gekleurd door het leven, en dat vind je terug in mijn artistieke creaties. Ook die zijn altijd heel kleurrijk.
Ook in mijn borduursels negeer ik vaak zwart. Toch was ik verrast door het effect, die keren dat ik een zwarte draad door mijn naald stak en er steken mee zette. Het sterke contrast werkt alsof ik schrijf of teken met een zwarte pen. Ineens zie ik de functie van zwart. Zwart verbindt, contrasteert, verduidelijkt. Mark making is een sterke uiting van intuïtief tekens maken. Als je het veel doet, wordt het een handschrift. Een zwart lijnenspel met tekens, ideaal om met naald en draad verder te onderzoeken.
Kortom, met zwart ben je niet één-twee-drie klaar.
En ja, zwart is opgebouwd uit alle kleuren. Voor iemand die van kleur houdt, is er eigenlijk geen enkele reden om bang voor zwart te zijn.
